Sadece biraz ben

Ne çok yazarmışım eskiden kelimelerim anlatacaklarım anlatamadıklarım ne çok muş... Kimi zaman umutlu, kimi zaman mesajcı, kimi zaman hüzünlü çoğu zaman ben olan kelimeler... Uzun yolculuklara çıkıp kısaca anlatmaya çalışmışım içimdeki uzayıp giden yolda başımdan geçen hikayeleri... Dalıp dalıp gitmisimdir yazarken, kalbim dalıp gittigim yerde atar, kağıda dökülür sonra cümleler ardı ardına dizilir... Yetisemem çoğu zaman kelimelere... Gidenlerin ardindan yazıyorum sanıyorlar oysa ben en çok kendimi yazıyorum... Gidenler uzaklastikca biliyorum ki kalanlardir kıymetli olanlar... Derler ya ''Aşk kalp yansımasıdır. Bir insanın yapabilecekleriyle karsilasmasidir'' kalbimden yansiyanlari yapabildiklerimi yaziyorum çoğu zaman... Peki ya yapamadiklarim, yikamadigim duvarlarim, kaybettiklerim... Yapamadiklarima hayıflanıp, kaybettiklerimi tecrübe sayıp yikamadigim duvarlarimin ardına saklaniyorum... Yazdıklarımı okuyanlar sadece okudukları kadarını biliyor ama ben yazmadiklarimi hissedecek, anlayacak birini bekliyorum...

KORKU

Oturdum korkumu, korktuğumu beklerken yazmaya çalıştım. ... Kelimeler aklımın duvarlarindan öyle hızlı geciyordu ki yetisemedim ama yorulmadim yilmadimda... Korktuğundan emin olmak diye bir şey var hayatta belkide emin olduklarindan korkarsin... Korksanda korkundan ölsende korktuğunu yaşarsın. .. Kendimi ne kadar da hazirladim, böyle olacağını biliyodum desende yasadiginda o anı korkundan daha büyük olur ruhunun parcalanışı... Bi yerden tutunup yeniden ayağa kalkmaya calışırsın... Üstelik yapmalısındır da... Öyle anlarda daha çok ümit edersin... Bir mucize olacağına inanmak istersin... Olmayacağını bile bile.... Insan arsız çoğu zaman ve galiba en çokta severken... Bir de korkuyla yüzleşmek var, ne olacağını bilirsin bilirsin de işte yine de yüzleşmeden vazgecemezsin.. Dedim ya insan arsız varlık ve bu hayatta en çok canını yakanları seviyor yada en çok sevdikleri canını yakıyor. .. Ve öğreniyor ki bu hayatta en çok sevdiklerinden korkuyor. .. Onları incitmekten, üzmekten kaybetmekten....

HAYAT KADERİN TA KENDİSİ...

Hayat kaderin ta kendisidir dedi...Gözlerinden derin derin bakışlarından belliydi teslimiyeti...Bi an düşünmeme sebep olan sözü ve sözlerine devam ederken duruşu kaderin ta kendisi dediği hayatın onu ezmeye çalışırken aslında ondan hiç bişey götürememiş aksine hayat karşısında bi duruş sahibi olmasını sağlamıştı...Belkide daha fazlasını...Bazen hiç tanımadığınız birinin ettiği bi söz yada bir ses içinde bulunduğunuz durumdan başka bir yere götürebiliyordu...Ve belkide farkındalık katıyordu hayatınıza...Her insanın aslında bilmediğniz başka bir hayatı daha olduğunu farkediyorsunuz...Ve insanın bebek masumiyetinden anne şefkatinden sonra nasıl olurda insan canına kıyabilen başka bir yaratığa dönüştüğünü anlamaya çalışıyorusunuz...Anlam veremediğiniz bir çok şey olur insanın hayatı boyunca...Anlamak farkında olmak ve yaşanan her sıkıntı hayata dairdi...Hayatın ta kendisi olan kadere dair...Kadere teslimiyetse her yiğidin harcı değildi...

Özlediklerim var....Yazıp yazıp sildiğim satırlar.... Gizli gizli döktüğüm gözyaşlarım var.... Bazen yada çoğu zaman suçu kendimde bulduğum anlar,sonra ben ne kadar suçluysam ben ne kadar korkaksam o da benim kadar suçlu ve korkak diyerek kendimi teselli edişlerim var... Bu aralar haksızlığa isyanım var....Nankör sevdiklerime kırgınlıklarım var... Söyleyemediğim cümleler içimde büyüyen çığlıklara sonrada gözümden akan yaşlara dönüyor.... Hayat imtihanlar yeri... Beni hep en sevdiklerimle sınadı,sınamaya devam etmekten de geri kalmıyor.... Hani çok konuşmam ya ben...İşte bu aralar sessizliğim kulakları sağır eden cinsten.... Yok sayılıyorum... An geliyor yok olmak istiyorum....

Yabancı

Bir Yabancısın....Aklımın odalarında yalın ayak dolaşan....Sadece nefes alıp verişini duyuyorum...Yazıkk...!Gün gelecek onu da duymayacağım...Alışkanlık yapacak yokluğun,tıpkı varlığın gibi....Ondan da vazgeçeceğim zamanla....Unuttuğumda seni yine yabancı olacaksın tıpkı ilk tanıdığım günlerde ki gibi....Tıpkı beni unutup ,beni yabancı saydığın bu günlerde ki gibi...

Kimseden Sesimi,Sözcüklerimi Esirgemem Ben...!

Sana yazdım İçine birde Şarkı kattım :)

Hani bazı şarkılar vardır üzerinden ne kadar zaman geçmiş olsada bir türlü eskimeyen...İşte bu satırları öyle bi şarkıyı dinlerken yazıyorum...Benim için bir türlü eskimeyen bir şarkının içinden geçiyorum..Şarkının söz yazarı belkide bu şarkıyı yazarken kim için yada kimleri düşünerek yazmıştır...Tuhaf olan belkide güzel olan demeliyim yıllar sonraa okuduğunuz satırlar yada dinlediğiniz bir şarkının sözleri onu yazan kişiyle sizin aranızda bir bağ kuruyor ve yıllar önce kalbinin derinliklerinde hissetiklerini kağıda döken birinin duyguları yıllar sonra sizin kalbinizin derinliklerinde ki hislere tercüman oluyor...

Ve böyle olur arada sırada...bi şarkı duyarsınız tıpkı şuanda benim dinlediğim şarkı gibi alır sizi çok başka duygulara hatta o günlere götürür içinizdeki o tuhaf duygu hali kimi zaman mutlu eder kimi zamanda hüzün uyandırır ama hatıralarınız anılarınız geçmişinizle birlikte size ait olan en özel anlarınızdan oluşur ve bunu hiç birşeyle kıyaslayamazsınız....


Şarkının orta yerinde kalbimin marka isimleri dediğim nadir olan isimlerden biri arar en çok ta o arar ve iyi ki arar :)) şarkı bölünür yazıya ara verilir zaten öyle de olmalıdır ''O''ndan daha değerli değil yaa :) şu günlerde içinde bulunduğum aşırı duygusal halimi bi tek ben yaşıyorum zannederken pat diye ''Heyyyy bende burdayım bak duygularımız bile aynı seninle''  tarzından bi konuşma geçer aramızda...Neşe dolu bi kadın biraz çılgın içindeki çocuk hala bıcır bıcır ben onun en çok bu özelliğini seviyorum ama bu defa ki konuşmamızda pek öyle olmadı bir saatlik telefon konuşmamızda ''Depresyon''denilen cümleyi fazlaca sarfetti...Yokk yakışmadı benim kankama bu cümle ve bu hal...Havalardandır dedim yok yok kışa geçeli çok oldu mevsimsel bişey değil dedi...Sustumm...Çünkü bende biliyordum havalardan olmadığını...Zaman zaman böyle olur işte insan bi boşlukta hisseder kendini sebebi bilinmez ama eğer istersek çokta sürmezz...Ne iyi gelir bilmiyorum ama içindeyiz işte bu durumun ama geçici bi dönem olduğunu unutmadan en az hasarla geçirmeliyiz bu dönemi...

Seni yazmaya çalıştım ee acemiyim biraz mazur gör benii :) Belki iyi gelir sana bu yazdıklarım:) Bi de Şarkım...hadi al sana kalbimin bu geceki şarkısını gönderiyorum...

http://www.youtube.com/watch?v=kt24KE86OIc&noredirect=1