Sadece biraz ben

Ne çok yazarmışım eskiden kelimelerim anlatacaklarım anlatamadıklarım ne çok muş... Kimi zaman umutlu, kimi zaman mesajcı, kimi zaman hüzünlü çoğu zaman ben olan kelimeler... Uzun yolculuklara çıkıp kısaca anlatmaya çalışmışım içimdeki uzayıp giden yolda başımdan geçen hikayeleri... Dalıp dalıp gitmisimdir yazarken, kalbim dalıp gittigim yerde atar, kağıda dökülür sonra cümleler ardı ardına dizilir... Yetisemem çoğu zaman kelimelere... Gidenlerin ardindan yazıyorum sanıyorlar oysa ben en çok kendimi yazıyorum... Gidenler uzaklastikca biliyorum ki kalanlardir kıymetli olanlar... Derler ya ''Aşk kalp yansımasıdır. Bir insanın yapabilecekleriyle karsilasmasidir'' kalbimden yansiyanlari yapabildiklerimi yaziyorum çoğu zaman... Peki ya yapamadiklarim, yikamadigim duvarlarim, kaybettiklerim... Yapamadiklarima hayıflanıp, kaybettiklerimi tecrübe sayıp yikamadigim duvarlarimin ardına saklaniyorum... Yazdıklarımı okuyanlar sadece okudukları kadarını biliyor ama ben yazmadiklarimi hissedecek, anlayacak birini bekliyorum...